တကၠသိုလ္က တီးတိုးေငြ

မာမာလြင္တေယာက္ ေနပူၾကီးထဲ ေခၽြးၿပိဳက္ၿပိဳက္ က်ေနတယ္။ တခ်က္တခ်က္ စည္းကမ္းမရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ လုပ္လုိ႔ စီတန္းေနသူေတြ ေနာက္လဲၿပိဳမလို ျဖစ္ရပါတယ္။

မာမာလြင္ စိတ္ထဲေတြးေနတာက သူေရာက္ေနတဲ့ေနရာကေန ေန႔ခင္း ၂ နာရီ မထိုးခင္ေကာင္တာေရာက္ပါ့့ မလား…

စာက်က္ရတာ စာေမးပြဲေျဖရတာကို သူမေၾကာက္၊ အခုလို ပထမႏွစ္ဝက္ အဆိုင္းမန္႔တင္တာ၊ ဒုတိယႏွစ္ဝက္ အဆိုင္းမန္႔ တင္တဲ့အခါေတြကိုေတာ့ သူေၾကာက္တယ္။

သူကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုရမယ္။ ၂ နာရီ မထိုးခင္မွာပဲ သူ႔ေရွ႔က အတန္းၾကီး ေရြ႔သြားၿပီး ေကာင္တာကို ေရာက္သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဝမ္းနည္းစရာက ေနာက္မွာ က်န္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ အတြက္ပဲ။ ဒီေန႔က အဆိုင္းမန္႔တင္ရမယ့္ ေနာက္ဆံုးရက္။ ၂ နာရီထိုးရင္ လက္ခံေပးမယ့္ ႐ုံးဝန္ထမ္းေတြ အိမ္ျပန္ၾကမွာ။ ဒါေၾကာင့္ က်န္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြ ထုေခ်လႊာနဲ႔ ဒဏ္ေၾကး တြဲၿပီး တင္ရမယ့္ရက္ကိုေစာင့္႐ုံပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မာမာလြင္ကေတာ့ သိပ္ရွည္ရွည္ေဝး မေတြးႏိုင္ေတာ့ပဲ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

ကားဂိတ္ ေရာက္ေတာ့မွ သတိရသြားတာက သူ႔သူငယ္ခ်င္း ေမသူ႔ကိုပါ။ ေမသူ ဒီေန႔ မလာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ဖုန္းဆက္ၾကည့္ရေတာ့မယ္။ ေမ့ေနရင္ သတိေပးၿပီး ဒဏ္ေၾကးတင္ခိုင္းမယ့္ ရက္ကို မလြတ္တမ္း ေစာင့္ႏိုင္ေအာင္ ေျပာရေတာ့မယ္။ သူ႔လက္ကိုင္ဖုန္းကို ဆက္လိုက္တဲ့အခါ “ေမသူတေယာက္ ေရွာ႔ပင္း ထြက္ေနတယ္” တဲ့။ ဒီေန႔ အဆိုင္းမန္႔ ေနာက္ဆံုးေန႔ေလ။ မသိဘူးလားလို႔ ေမးေတာ့ “ကိစၥမရွိဘူး။ ငါက တန္းစီစရာမလိုဘူး သူငယ္ခ်င္းရဲ့။ ငါ အဲဒီက ဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ေပါင္းထားလိုက္တာ။ ငါ့အစ္ကိုတုန္းကလဲ သူပဲ လုပ္ေပးတာေလ။ ပထမ အဆိုင္းမန္႔အတြက္ တစ္ေသာင္းခြဲ၊ ဒုတိယ အဆိုင္းမန္႔အတြက္ တစ္ေသာင္းခြဲနဲ႔ စုစုေပါင္း သံုးေသာင္္းေပးထားလိုက္တယ္။ ကိုယ္က ဘာမွျပန္ၾကည့္စရာ မလိုဘူး။ စာေတြလဲ သူပဲ ျဖည့္ေပးတယ္။ ၿပီးရင္ တင္ေပးတယ္။ တင္ၿပီးရင္လဲ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နင္စိတ္မပူနဲ႔” လို႔ သူ႔ကုိ ေျပာလာတယ္။

ဒီေတာ့ မာမာ က “ ေအးပါ..ေအးပါ ငါတို႔လို သံုးေသာင္း မေပးႏိုင္တဲ့သူေတြေတာ့ အခုလို ေနပူၾကီးထဲ အေငါက္ခံၿပီး တန္းစီရတာေပါ့ ”လို႔ ရိသဲ့သဲ့ ျပန္ေျပာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

မွတ္ခ်က္။ ။ အဆိုင္းမန္႔တင္ရာတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား လိုက္နာရန္မွာ မိမိကိုယ္တိုင္ ေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖဆိုကာ ကိုယ္တိုင္ တင္သြင္းၾကရမည္ ျဖစ္သည္။

မဇၥ်ိမ မွ တိုက္ရိုက္ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။